Niyet

Kendinizi hiç saçmalarken yakaladığınız olmadı mı?

“Aaaa ne yapıyorum ben” dediğiniz anlarınız hiç mi yok?

“Ben de hiç böyle bir şey yapacak, söyleyecek insan değilim” dediğiniz konular durumlar hiç mi olmadı?

Ya da “ne kadar değişmişim eskiden olsa böyle birşeyi asla yapamazdım” dediğiniz anlar?

 

Herkeste vardır böyle anlar. Hepimiz dönem dönem kendimize şaşırırız. Aslında burada önemli bir detay var. Biz tam o anlarda ya da o anları fark ettiğimiz zamanlarda tam olarak ne yapıyoruz? İşte en değerlisi kıymetlisi önemlisi de bu. O an için kendimize verdiğimiz cevap…

Yanlış yapmaktan bahsetmiyorum. Bilinçli olarak birini kırmak, üzmek, rahatsız etmek, müdahale etmek vs gibi şeylerden bahsetmiyorum. Farkında olmadan yapmış olabilirsiniz. Sonucunu kestiremeden hareket etmiş olabilirsiniz. Ya da tamamen iyi niyetli bir hareketi ya da konuşmayı yanlış anlamış olabilirler. İşte tam bundan bahsediyorum. Hata ve yanlış arasındaki fark aslında burada gizlidir. Niyet’te.

Niyet etmek, niyetli olmak bunlar hakkında çok bir şey demeye gerek yok. Gayet açık aslında, amacım bu demek, farkındayım demek, arkasındayım demek, hatta daha ileri götürürsek iyi olacağını düşünerek yola çıkıyorum ve sana sığınıyorum demek Yaradana …

Hayatımıza giren hiçkimse ve hiçbir olay tesadüf değildir. Herhangi bir durum olay ya da konu ile karşılaştığımızda gülümseyebiliyorsanız. İşte bu harika. Gülümsemekten kastım kahkaha atmak, gülmek değil herzaman. Öyle anlar yaşayabiliyoruz ki, bu herzaman mümkün bile değil. Ama o anlarda yüreğinizin içi gülümseyebiliyorsa, halen yumuşaksa, halen sevebiliyor, her gördüğünde Yaradan’a baktığını birazcık bile hissedebiliyor olsa, işte bu harika.

Kendimizi sevmeden, başkalarını sevemeyiz. Aslında her sevdiğimizi söylediğimizde, ondan yansıyan kendimizi sevdiğimizi dile getirmiş oluruz. Bunu düşünün isterseniz. Bu çok keyiflidir. Lakin yüreğinizdeki gülümseme ile lütfen… Ve kimseye onu sevdiğinizi söylemiyor söyleyemiyorsanız bunu öncelikle düşünün derim…