An'da Yaşamak
Kayıt Tarihi: 01.01.1970 02:00 - Son Güncelleme: 10.01.2025 20:24
Deniz, bazen dalgalanır,rüzgar ile dans eder. Sahili coşkuyla sevmek ister. O da bir haldir. Bazen güneş ve ay ile BİR olur, dengededir. Sükunet onun başka bir halidir.
Her hal doğaldır. Her hal kabule açıktır.
Deniz, coşkunsa sörf yapar, sakinse seyre dalarsın. Her hâli yaşamayı seçtiğinde, kabuldesindir.
Kabul, yaşamayı getirir, yaşamak uyumu hatırlatır, uyum sevgiyi pekiştirir. Sevgi OLduğunda sadece O AN vardır. Ben ve Sen biter. BİR olursun. Kâh coşarsın, kâh sakinsindir.
Sahip olmadıklarımızı isteriz hep. Esas ironi hiçbir şeye sahip olmamamızdır. Kaybetmek, bunu hatırlatmak için çıkar gelir hayatımıza. Kaybetmek, aslında sahip olduğumuzu zannettiklerimize sahip olmadığımızı hatırlatan acıtan bir deneyimdir.
Ne istediğimize gerçekten karar vermek çok değerli. Bir kadın sevgilisi ogün onu aramadığında çok sinirlenir çünkü korkuları ile başbaşa kalmıştır. Sevgili aradığı anda, "Neredesin sen? Neden aramıyorsun? Hiç mi aklına gelmedim? ...." Diye söylenerek başlar konuşmasına, sevgiliye açıklama fırsatı bile vermeden. Oysa söylemek istediği "Seni özledim" dir.
Ama yüzleştiği tüm korkuları ile içinden bir süredir geviş getirdiği bu konudaki geçmiş deneyimlerinden arta kalan acıları harmanlamış bir de içinde güzelce büyütmüş olan kadın Aşk'tan uzaklaştığını bile fark etmeden sadece korkularını saçar etrafa. Sevgiliyi de üzmesi cabası.
Sevgili ile hiç mi ilgili değildir bu durum. Tabiki ilgilidir, onun da korktuğu başına gelmiştir. Bir taş ile iki kuş vurulmuştur. O da kadınların anlaşılmaz olduğu ve dırdırcı olduğu korkusuyla yüzleşmiştir.
Gerçekten ne istediğini bilen kişi, yaşamında karşısına çıkan durumlarda sakince kendisini ifade edebilir. O An'ı yaşıyordur. Üzüldüyse onu paylaşır, sevindiyse onu ifade eder. Sevdiyse bunu dile getirir. Çünkü sadece O AN vardır onun için. O an ne hissediyorsa o vardır. Ne geçmişten gelen korkular vardır ne yarına dair endişeler.
Deniz sakinse seyre dalar, dalgalı ise sörf tahtasını alır yanına denize koşar.
An'da kalmak dileklerimle,
Sevgiyle...
Her hal doğaldır. Her hal kabule açıktır.
Deniz, coşkunsa sörf yapar, sakinse seyre dalarsın. Her hâli yaşamayı seçtiğinde, kabuldesindir.
Kabul, yaşamayı getirir, yaşamak uyumu hatırlatır, uyum sevgiyi pekiştirir. Sevgi OLduğunda sadece O AN vardır. Ben ve Sen biter. BİR olursun. Kâh coşarsın, kâh sakinsindir.
Sahip olmadıklarımızı isteriz hep. Esas ironi hiçbir şeye sahip olmamamızdır. Kaybetmek, bunu hatırlatmak için çıkar gelir hayatımıza. Kaybetmek, aslında sahip olduğumuzu zannettiklerimize sahip olmadığımızı hatırlatan acıtan bir deneyimdir.
Ne istediğimize gerçekten karar vermek çok değerli. Bir kadın sevgilisi ogün onu aramadığında çok sinirlenir çünkü korkuları ile başbaşa kalmıştır. Sevgili aradığı anda, "Neredesin sen? Neden aramıyorsun? Hiç mi aklına gelmedim? ...." Diye söylenerek başlar konuşmasına, sevgiliye açıklama fırsatı bile vermeden. Oysa söylemek istediği "Seni özledim" dir.
Ama yüzleştiği tüm korkuları ile içinden bir süredir geviş getirdiği bu konudaki geçmiş deneyimlerinden arta kalan acıları harmanlamış bir de içinde güzelce büyütmüş olan kadın Aşk'tan uzaklaştığını bile fark etmeden sadece korkularını saçar etrafa. Sevgiliyi de üzmesi cabası.
Sevgili ile hiç mi ilgili değildir bu durum. Tabiki ilgilidir, onun da korktuğu başına gelmiştir. Bir taş ile iki kuş vurulmuştur. O da kadınların anlaşılmaz olduğu ve dırdırcı olduğu korkusuyla yüzleşmiştir.
Gerçekten ne istediğini bilen kişi, yaşamında karşısına çıkan durumlarda sakince kendisini ifade edebilir. O An'ı yaşıyordur. Üzüldüyse onu paylaşır, sevindiyse onu ifade eder. Sevdiyse bunu dile getirir. Çünkü sadece O AN vardır onun için. O an ne hissediyorsa o vardır. Ne geçmişten gelen korkular vardır ne yarına dair endişeler.
Deniz sakinse seyre dalar, dalgalı ise sörf tahtasını alır yanına denize koşar.
An'da kalmak dileklerimle,
Sevgiyle...
